Dzień 21













Pierwszy od dwunastu dni wolny dzień, podczas którego najchętniej leżałbym na leżaku szóstego piętra czytając książkę przy basenie i zajadając się chipsami. Nie było dla mnie dużym zaskoczeniem, że pogoda wybrała sobie akurat ten jeden jedyny dzień, żeby się popsuć. Plany musiały zatem ulec zmianie. W zasadzie zmieniło się tylko miejsce, bo zamiast leżeć przy basenie leżałem w mieszkaniu i przez kilka godzin nawet nie miałem zamiaru wstać z sofy. Wiadomo jednak, że najpotężniejszą siłą mogącą wyciągnąć mnie na miasto jest głód. Łącząc to z zamiarem znalezienia odpowiedniego urodzinowego prezentu dla Joe, które są oddalone od moich jedynie o 10 dni, wyruszyłem w stronę kolejki, a z niej do Mall of America. Pierwszym punktem był sektor restauracji i Panda Express, czyli moje ulubione miejsce z tamtego roku. Wybór też nie był trudny - chow mein, orange chicken i broccoli beef. Nie minęło nawet 5 minut, kiedy zorientowałem się, że cząstka mnie tęskniąca za tym jedzeniem będąc w Polsce umarła. Nieco smutniejszy wyruszyłem na podbój sklepów. Obowiązkowym punktem był odpowiednik empiku, z upominkami, gadżetami i ozdobami, na które najchętniej poświęciłbym wszystkie zarobione pieniądze. Nie mogło też zabraknąć stoisk z cukierkami, sklepu Disney’a czy hipsterskiego urban outfitters. Koniec końców wydałem prawie $100, nie kupując dla siebie nic. Najsmutniejszym jest jednak fakt, że i tak będę musiał tu wrócić tuż przed 22.07, żeby kupić wszystkie potrzebne na urodziny rzeczy.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dzień 6

Obraz
Szczęśliwie, że (moja) podświadomość potrafi działać 24 godziny na dobę. Obudziłem się dosyć wcześnie z wewnętrzna rozterką czy aby na pewno kładąc się spać ustawiłem sobie budzik do pracy - okazało się, że nie. Na szczęście do wyjścia miałem jeszcze sporo czasu, wiec zdążyłem nadrobić zaległe Polsko-Amerykańskie stosunki. Ba! Zdążyłem nawet zjeść zdrowe śniadanie i dokończyć nieskończony projekt wizytówek i logo. Niesamowitym jest fakt, ze w Stanach MOŻNA się zdrowo odżywiać. W zasadzie odżywianie wychodzi mi tu lepiej niż w Polsce. Porównując do ociekających tłuszczem hamburgerów, klusek serowych, frytek, litrów pepsi i do tego wszystkiego słoika majonezu, czyli rzeczy które na co dzień sprzedają się w Target Field to jestem polsko-amerykańską wersją Anny Lewandowskiej. Co najciekawsze, z dotychczas zjedzonych tutaj dań, najbardziej smakowała mi zwyczajna rukola polana gotowym dressingiem.  Fakt, znając życie dressing mógł nie należeć do super natur...
Czytaj więcej

Dzień 2

Obraz
Uczucie opisujące drugi dzień jest tylko jedno: przytłoczenie. Zdaję sobie sprawę, że mogłem się spodziewać tego od początku i prawdopodobnie wszystko jest kwestią czasu, ale mimo wszystko czuję się po prostu mały i zagubiony. Pierwszy dzień przetrzymałem jak najdłużej mogłem i poszedłem spać o 20. Wstałem po 10 godzinach. We znaki powinien się dawać słynny jet lag, a czułem się dostatecznie wyspany na cały dzień przygód, o których jeszcze nie wiedziałem. Na śniadanie jedyna jadalna rzecz, którą przywiozłem ze sobą do Stanów, czyli muffinka z Amsterdamu. Po nim miałem jeszcze trochę czasu na zaplanowanie podróży do centrum. Sprawdziłem najbliższy autobus, od p. Wiesławy dostałem 10-przejazdowy bilet, zrzuciłem sobie kilka screenów z mapą na komórkę i wyruszyłem przed siebie. Wiedziałem, że ciężko będzie złapać po drodze jakiekolwiek WiFi, a używanie internetu posiadając jeszcze polską kartę sim oznaczałoby, że mam za dużo pieniędzy – dlatego chciałem ubez...
Czytaj więcej

Dzień 50 - 56

Obraz
"Ze skrajności w skrajność" to dobre określenie na to co dzieje się w Minneapolis. Ulewa i chłód lub skwar i brak tlenu za oknem. Niesamowicie dobry humor i pech do kwadratu. Całe wieki wolnego czasu i tydzień, który w praktyce wydaj się trwać 2 dni.  Praca na Target Field to praca w niepełnym wymiarze godzin w pełnym znaczeniu tego słowa. Nie dość, że nigdy nie wiadomo ile trwać będzie poszczególna dniówka, to na dodatek od jakiegoś czasu harmonogram ustalony jest na 7 dni pracujących i 7 dni wolnych, 7 dni pracujących i 7 wolnych... Ten tydzień należał do tych bardziej czasochłonnych, co w połączeniu z drugą pracą nie dawało praktycznie żadnego czasu wolnego. Ale wyłamując się z typowego stereotypu Polaka, nie mam na co narzekać...  Jako, że Target Field zmusza mnie do sprzedawania typowo amerykańsko-śmieciowego jedzenia, tak w drugiej pracy robię od podstaw i sprzedaję typowo europejskie przekąski (czyt...
Czytaj więcej