Dzień 57 - 60










W teorii właśnie mijają 2 miesiące mojego pobytu w Stanach. Czy w przeciągu tego czasu cokolwiek się zmieniło? Chyba szybciej byłoby wymienić co zostało po staremu, a przede mną jeszcze 1,5 miesiąca życia 7500 km poza domem...

Nawet dzisiaj miałem okazję opowiedzieć moje pierwsze kroki w Stanach, kiedy to zaraz po wylądowaniu w twarz buchnął mi podmuch gorącego powietrza, pierwszego dnia zepsułem biletomat i ile czasu musiało minąć, żebym poczuł się choć odrobinę pewniej używając angielskiego. Jestem przekonany, że mój pierwszy tydzień po powrocie do Polski przeżyję w takim samym szoku i niedowierzaniu.

Może ten przeskok będzie złagodzony przez moją drugą pracę. Prawdopodobnie nie mogłem znaleźć w Stanach nic bardziej krakowskiego jak robienie precli (czyt. obwarzanków). Malarz, złota rączka, piekarz, kasjer, kucharz i lingwista od siedmiu boleści... CV będę drukował w postaci plakatów lub banerów reklamowych, bo zwykła kartka papieru okaże się niewystarczająca. Pozostaje mi tylko wykraść tajny przepis na ciasto i biznes w Polsce gotowy. Ba, nawet tipy się zdarzają! A jeśli tipów jest mało, to zawsze można obserwować całą chmarę Golden Retriver(ów) tresowanych do pomagania niepełnosprawnym. I tak przez 2 godziny po kolei jeden za drugim...

A po pracy chodziliśmy na kremó basen!

(zaktualizowane zdjęcia do ostatniego wpisu)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dzień 6

Obraz
Szczęśliwie, że (moja) podświadomość potrafi działać 24 godziny na dobę. Obudziłem się dosyć wcześnie z wewnętrzna rozterką czy aby na pewno kładąc się spać ustawiłem sobie budzik do pracy - okazało się, że nie. Na szczęście do wyjścia miałem jeszcze sporo czasu, wiec zdążyłem nadrobić zaległe Polsko-Amerykańskie stosunki. Ba! Zdążyłem nawet zjeść zdrowe śniadanie i dokończyć nieskończony projekt wizytówek i logo. Niesamowitym jest fakt, ze w Stanach MOŻNA się zdrowo odżywiać. W zasadzie odżywianie wychodzi mi tu lepiej niż w Polsce. Porównując do ociekających tłuszczem hamburgerów, klusek serowych, frytek, litrów pepsi i do tego wszystkiego słoika majonezu, czyli rzeczy które na co dzień sprzedają się w Target Field to jestem polsko-amerykańską wersją Anny Lewandowskiej. Co najciekawsze, z dotychczas zjedzonych tutaj dań, najbardziej smakowała mi zwyczajna rukola polana gotowym dressingiem.  Fakt, znając życie dressing mógł nie należeć do super natur...
Czytaj więcej

Dzień 2

Obraz
Uczucie opisujące drugi dzień jest tylko jedno: przytłoczenie. Zdaję sobie sprawę, że mogłem się spodziewać tego od początku i prawdopodobnie wszystko jest kwestią czasu, ale mimo wszystko czuję się po prostu mały i zagubiony. Pierwszy dzień przetrzymałem jak najdłużej mogłem i poszedłem spać o 20. Wstałem po 10 godzinach. We znaki powinien się dawać słynny jet lag, a czułem się dostatecznie wyspany na cały dzień przygód, o których jeszcze nie wiedziałem. Na śniadanie jedyna jadalna rzecz, którą przywiozłem ze sobą do Stanów, czyli muffinka z Amsterdamu. Po nim miałem jeszcze trochę czasu na zaplanowanie podróży do centrum. Sprawdziłem najbliższy autobus, od p. Wiesławy dostałem 10-przejazdowy bilet, zrzuciłem sobie kilka screenów z mapą na komórkę i wyruszyłem przed siebie. Wiedziałem, że ciężko będzie złapać po drodze jakiekolwiek WiFi, a używanie internetu posiadając jeszcze polską kartę sim oznaczałoby, że mam za dużo pieniędzy – dlatego chciałem ubez...
Czytaj więcej

Dzień 50 - 56

Obraz
"Ze skrajności w skrajność" to dobre określenie na to co dzieje się w Minneapolis. Ulewa i chłód lub skwar i brak tlenu za oknem. Niesamowicie dobry humor i pech do kwadratu. Całe wieki wolnego czasu i tydzień, który w praktyce wydaj się trwać 2 dni.  Praca na Target Field to praca w niepełnym wymiarze godzin w pełnym znaczeniu tego słowa. Nie dość, że nigdy nie wiadomo ile trwać będzie poszczególna dniówka, to na dodatek od jakiegoś czasu harmonogram ustalony jest na 7 dni pracujących i 7 dni wolnych, 7 dni pracujących i 7 wolnych... Ten tydzień należał do tych bardziej czasochłonnych, co w połączeniu z drugą pracą nie dawało praktycznie żadnego czasu wolnego. Ale wyłamując się z typowego stereotypu Polaka, nie mam na co narzekać...  Jako, że Target Field zmusza mnie do sprzedawania typowo amerykańsko-śmieciowego jedzenia, tak w drugiej pracy robię od podstaw i sprzedaję typowo europejskie przekąski (czyt...
Czytaj więcej